De finale: Dutchies on the South island….

Met spanning hebben velen van mijn vaste lezers zitten wachten op de allerlaatste avonturen die ik beleefd heb natuurlijk. Omdat ik ruim 3 weken zo goed als zonder internet heb gezete, alleen voor de noodgevallen heb ik braaf een reisdagboek bijgehouden zodat ik alle avonturen nog zou onthouden en jullie nog kan informeren over alle avonturen en stomme/achterlijke dingen die ik weer mee heb gemaakt en gedaan. Het steekt nu allemaal iets anders in elkaar, ik doe het braaf per datum, het wordt ook een hele lap tekst dus ga er maar goed voor zitten!

Ik ga braaf verder waar ik gebleven was en dat was bij zaterdag 21 maart nog steeds in Hamilton:
Zaterdag 21 maart: ’S avonds nog lekker bij Eric gegeten want die had nog eten over en na een half jaar van zeuren hebben we na het eten een ijshockey wedstrijd gekeken op mijn laptop van de Oilers (niet dat dat iemand iets zegt, mij ook niet maar toch…) Na een kwart wedstrijd kon ik echt niet meer acteren dat ik er wat aanvond, ik snapte er helemaal niets van. de poppetjes moesten de hele tijd in het strafhokje zitten en de puk ging zo snel dat ik die niet eens kon zien. Kortom niet echt een succes, dus hebben we maar een filmpje gehuurd; Anger Managment en jellow shooters gemaakt, dit was gelukkig wel een succes recept. Verder wel gewoon rustig aan gedaan.

Zondag 22 maart: Redelijk vroeg opgestaan voor een zondag en de hele dag zo’n beetje in het lab doorgebracht om hard aan mijn verslag te werken. Daarna nog wat boodschappen gedaan en mijn eerste hot-dog ervaring opgedaan. Marjolein had een smooties boek gekocht dus hier hebben we ook lekker mee zitten brassen.

Maandag 23 maart: Wederom een hele lange dag op de unie gehad en daarna thuis nog verder moeten werken tot pak ’n beet 2 uur ‘s nachts.

Dinsdag 24 maart: In de ochtend nog even aan mijn verslag gewerkt. Daarna naar het postkantoor gegaan en naar de unie eindelijk de laatste puntjes op de ‘i’ gezet. De handtekening van Peter gekregen en alle toelie ingescand naar mam gemaild, ingeschreven voor mijn kernen die ik moet gaan doen als ik terug ben, bluh! De spullen al beetje ingepakt. Daarna lekker wezen bowlen met Tom en Liz, na 2 potjes zijn we gaan poolen. Toch een beetje op tijd nar huis want we moesten nog verder pakken. Ja, ja het is allemaal weer lekker georganiseerd verlopen!

Woensdag 25 maart: Start klaar voor vertrek! Al onze koffers met spul dat we niet nodig hadden bij Eric gedumpt die ff onze auto radio nog gefixed had. Toen onze barbie-auto helemaal volgestampt met onze spullen, alles lag vol! Hop op naar Wellington rond half 10 vertrokken en om 5 uur waren we er. Heel veel meer kan ik er niet over vertellen want ik heb zowat de hele reis in coma gelegen, heerlijk die reistabletjes. Om 6:30 uur op de ferrie on 3 uur later waren we dan in Picton op het zuidereiland. Daar naar onze overnachtplaats gereden en maar meteen gaan slapen, na eerst 3 insect-beesten gedood te hebben.

Donderdag 26 maart: Om 8 uur ging de wekker, eerst lekker gedouched en ontbeten, heel toevallig kwamen we hier de fransoos nog tegen die met ons mee gelift had naar Cape Reinga, en toen weer back on the road! Een nieuw hostel gezocht dichtbij het Abel tasman park. Boodschappen gedaan en wat informatie vergaard over het gebeid en ff gelunched. Een watertaxi geboekt voor morgen, een 4 uurse hike langs het strand. Daarna nog naar de Puru Springs, waar ze het helderste natuur water van de hele wereld hebben. Super mooi, je kon gewoon nog dieper kijken dan in een normaal zwembad! Natuurlijk onderweg ook even een watervalletje gespot, Wainui falls, dit was maar beetje gewoontjes voor Nieuw Zeelandse begrippen. De uitzichten onderweg waren daarin tegen wel erg mooi! Rond 8 uur terug int hostel, eten gekookt en dergelijke, ff mijn verhaaltjes op papier gezet. Mijn geheugen kan zoveel indrukken ook niet allmeaal meer onthouden. Braaf rond half 10 gaan pitten, helemaal gebroken.

Vrijdag 27 maart: Om 7 uur ging de wekker alweer, hoppakee alle zooi inladen douchen ontbijten en weg racen. Dat inpakken ging niet zo goed want Marjolein had per ongeluk het autoalarm erop gezet en die kregen we er bijna niet af. Dus iedereen in het hostel was wel zo ongeveer wakker geworden van ons joekelende alarm. Om kwart voor 9 toch bij de watertaxies beland, hier kregen we ons autoalarm er niet meer op. Ellende ellende al die elektronica. Maar goed om 9 uur op de boot langs verscheidene gouden (ja dat lees je goed: gouden) stranden gevaren. De stranden hebben deze kleur vanwege de ijzer dat in e bergen zit en met het zeewater verroest dat.. Gevolg: gouden stranden. Om 22 uur werden we dan ook op 1 van deze stranden gedumpt en moesten we 4 uur wandelen voordat we weer opgepikt werden. Het was gelukkig heerlijk weer, zonnetje en blauwe hemel. Temperatuur rond 18-20 graden, dus prima om te lopen. Het pad liep voornamelijk door de bossen waar je daar vanuit een prachtig zicht had op de stranden en de baaien. Lekker bij het strand gelunched en ook helemaal lek gestoken door allerlei scheit insecten. Om kwart voor 3 waren we ongeveer op eind bestemming en nog lekker ene uur op het strand liggen bakken voordat de waterboot ons weer op kwam halen. Daarna doorgereden in onze bloedje hete auto, zo ver mogelijk naar het noorden. Hier zat ons nieuwe geboekte hostel, helaas bleek dit beetje geiten willen sokken huishouden te zijn. Er zat hier een gruwelendig nep degelijk Amsterdams stel en nog 2 vrouwkes. Nja snel maar het eten gekookt, daarna nog een flesje wijn leeg gedronken en het was alsnog een prima avond.

Zaterdag 28 maart: Vroeg in de ochtend vertrokken naar de Farewell split, het noordelijkste punt van het zuidereiland. Hier verschillende punten bezocht en korte wandelingen gedaan. Gelunched en toen een wat langere hik e gedaan van 1 tot 3 naar fossile point. Nja t was een beetje een vreemde route en toen we bij de fossiel muren uitkwamen (rotsen langs de zee) konden we er geen fossielen in zien. Komt misschien ook wel omdat Marjolein en ik allbei niet weten hoe fossielen eruit zien. Maar ik had wel 3 botten gevonden van een of ander beest, waarschijnlijk schaap. Die heb ik natuurlijk wel stiekem even in mijn tas gestopt. Na deze wederom avontuurlijke trip hebben we weer een hele autorit gehad. Met een stop bij ‘the warehouse’ voor een disco en abba cd. Alleen de abba cd was per ongeluk een orkest uitvoerin, dus die moeten we moeten we nog ergens in een hostel stiekem zien te ruilen tegen een beetje luisterbare cd. Om half 8 waren we in Murchison, hier aangebeld bij backpackers wat een super relaxte bleek te zijn: gratis snoepjes op ons bed, relaxte sfeer en een bubbel bad! Dus na onze take-away maaltijd lekker zitten badderen, aaaaah daar was ik dan wel aan toe. Kop thee gedronken, Marjolein ahd nog een gratis chocolade muffin gejoetst. Toch jammer dat ik geen chocolade fan ben, rond een uur of kwart over 11 maar lekker gaan pitten.

Zondag 29 maart: Om half 9 ging de wekker weer, heerlijk uitgeslapen! Om een uurtje of 10 door gereden naar Westport, wat informatie opgevraagd bij de i-site boodschapjes met lekker wat biertjes gekocht, verder was er niet veel te beleven. Dus maar doorgereden naar Greymouth. Ondertussen even bij de pancake rocks gestopt. Hier was en rotsenstelsel waar bij vloed het water omhoog klapte en spoot. Erg gaaf om te zien en het lag toch op de weg. In greymouth een nieuwe backpackers gezocht en de auto herindeelt want dat was ook een grote puinhoop al in een paar dagen tijd! Deze keer wilde we ons tentje uitgeprobeerd, dus die opgezet. Ons luchtbed opgeblazen gewoon met de mond want we hadden geen pomp en in de winkels ook niet. Daarna lekker kop soep gedronken, gebbq’ed, biertje gehad en ’s avonds gewoon gechilled. Redelijk op tijd in bed gegaan al was dat nog een heel karwei: het 2-persoonsluchtbed was eigenlijk te groot voor het tentje, zodra de een bewoog voelde de ander dat ook en we hadden geen kussens en al onze spullen stonden tussen de buiten en binnentent dus dat was erg gemakkelijk om dan uit de tent te komen.

Maandag 30 maart: Zo blij ben ik nog nooit geweest dat de wekker ging, het luchtbed was half leeg gelopen en ik heb echt voor geen kut kunnen slapen. Nja het was half 7, alle rotzooi ingepakt en klaar gemaakt om te gaan tuben (= in een band over de rivier door een grot). Om 8 uur moesten we daar zijn, eerst zond blaadje in moetne vullen wat ik allemaal wel niet mankeer. Daarna onze kleren aan, jeses ik was me 1 dik poppetje: uiteindelijk 3 paar sokken, lang ondergoed en shirt, trui, wetsuit en wetsuitjas plus rubberen laarzen en een butsmuts met zo’n lampke erop. 3 uur later zaten we in het busje naar de rivier, hier eerst nog een stuk moeten lopen en een kont-glij doen op een modderig stuk. Daarna het water in, wat verschrikkelijk ziekelijk koud was. Wat rond gedobberd, wat nog niet zo meeviel want het water niveau was behoorlijk laag dus ik butste met mijn kont de hele tijd tegen de keien en dan zat ik klem. Gelukkig zater er ook nog 3 Belgen bij die er ook niet zoveel van konden en wel lachten waren. Daarna nog in de grot, wat NOG kouder was en vol glow-wormen zat. Net zoals je in de disco-glijbaan zit van de IJzeren man. Hier een marsje gekregen met warme chocomel. Nog wat rondgedobberd en toen weer vertrokken, eenmaal terug bij de oppik plek mochten we nog even in een warm bubbelbad, kregen we een muffin en warme chocomel en toen waren we weer klaar om te rocken. Rond 3 uur zaten we in onze opgeruimde en georganiseerde auto op naar Franz Josef Glacier. Ik heb de hele weg liggen pitten, rond 6 uur waren we dan aangekomen, hier een kamer geboekt, boodschappen gedaan en gegeten. Wat informatie over de hikes opgezocht en nog even verfrissend gedouched en rond half 11 gaan pitten.

Dinsdag 31 maart: Om half 8 ging de wekker, een drukke dag voor de boeg met veel wandelingen. Gelukkig bleven we hier 2 nachten pitten dus we konden alle rotzooi gewoon voor de verandering eens laten liggen. Wel moesten we de tent nog even uitpakken en uithangen want deze hebben we nat in het zakje gefrot, dus om verotting te voorkomen maar even laten drogen. Rond kwart voor 9 – 9 uur zijn we aan onze eerste hike begonnen bij de Franz Josef, een 5 uur retrun walk. Wel een super vermoeiend en ook wel ‘gevaarlijk’ pad. Allen ervaren wandelaars mochten dit doen, geen wonder dus dat ik een keer of 6 gevallen ben. Maar goed ik heb dan ook het evenwicht van een dronken otter. We waren nog steeds niet bij ons uitkijkpunt maar al zo hongerig dat we besloten om op een steen maar ff een fruitje te nuttigen. Komt er een vent ffkes later naar beneden en vertelde die dat het 2 minuten van het punt af zijn. Ach ja hebben we daar maar even gelunched met een mooi uitzicht op de gletsjes. Het hele pad liep zo’n beetje door de bossen en dan ben je wat omringed door hoge bergen en dan zijn er van al die bergen maar 2 bedekt met gletsjer, net alsof iemand daar per ongeluk een flats ijs heeft laten vallen, erg vreemde gewaarwording.
Eenmaal weer terug bij de carpark nog 2 kleine hikes gedaan met weer een ander zicht op de gletsjer en om half 5 waren we er helemaal klaar mee. Terug naar het hostel gereden, lekker een kop thee gedronken en American Pie gekeken. Toen gedouched want ik stonk ook al s een dronken otter! Eten gekookt en op tijd in bed gedoken. Nog wel even met een maleisisch mannetje die op onze kamer sliep gebuurt en flesje bier gedronken want dat hadden we ook wel verdiend.

Woensdag 1 april: de wekker ging weer om half 8, dit keer wel weer alle spullen pakken en in de auto laden, weer hiken. Alleen dit keer wilde de spieren niet zo meer, alles deed zeer vanaf mn nek tot kleine teen. Een laatste hike gedaan met zicht op de Franz Josef gletsjes. Eerst met de auto naar een vieuw point gereden en wat gelunched toen nog 2 verschillend hikes gedaan, poeh wat een geklim. Ik heb er al haast ijzeren kuiten van. Wederom was de omgeving een beetje hetzelfde maar nog steeds erg indrukwekkend. Dit zal ik vooral hebben als ik de fotos terug zie want na zoveel wandelingen zal het op een gegeven moment wel. Hierna doorgereden naar Haast, waar geen enkel bereik is met telefoon of radio. Maar goed dat we onze top cd’s nog hebben! Rond 5 uur half 6 kwamen we hier aan, de enige backpacker die er was maar genomen.. Zooi weer uitgeladen kop soep gedronken en maar even bekeken wat de planning was voor komende dagen. Rond een uur of 6 wat wezen eten bij een supermarkt-café combinatie winkel. Na 1 maaltijd hadden we nog steeds honger dus maar fish en chips besteld. In ons hostel nog een kop thee gedronken en de Nieuw-zeelandse triviant gedaan, nu waren de vragen al helmaal moeilijk dus dat hadden we ook snel gezien. Nog even gedouched en rond 10en gaan slapen. Lekker relax in een 4 persoons kamer met zn 2en (hier ook vervelende Nederlandse betweter jongen tegen gekomen, bah).

Donderdag 2 april: om 8 uur ging de wekker, het gewoonlijke ochtend ritueel ging weer van start, we hadden weer een behoorlijke autotrip voor de boeg, helemaal naar queenstown. Onder weg nog enkele keren gestopt om van een waterval en het uitzicht en dergelijke te genieten. Super mooi uitzicht gehad over lake Whanaka en nog een ander meer. Rond het middag uur in Whanaka aangekomen waar we een hike gingen doen die hoog in aanbevelen stond in mn ANWB boekje. Eerst even gelunched, moest ook echt plassen dus ik had de eerste 500 m van de track al dubbel gehad! Ook kwamen we erachter dat we marjoleins etenstas waren vergeten, beetje vervelend. De hike was wederom een hele klim maar het uitzicht maakte alles weer goed. Rond uurtje of 3 – 4 waren we klaar en zijn we door gereden naar queenstown. Hoppakee eerst backpackers zoeken, we haden er 2 gevonden maar daar lieop een kat rond en marjolein is allergisch voor katten, op naar de volgend, maar die hadden geen plek meer. Uiteindelijk maar terug naar de 1ste backpackers, hier voor 1 nacht geboekt want de rest zat ook al vol (andere dagen). Boodschappen ingeslagen en lekker even in de spa ontspannen voor het eten koken. Lekker wat gekokkereld en bij 3 meisjes aan tafel gaan zitten waarmee we daarna nog een drink spelletje hebben gedaan. Dat was wel leuk, 2 duitse en 1 fins meisje. De vent van de receptie kwam er toen aan en toen hebben we nog een 2-persoonskamer kunnen boeken voor de volgende 2 nachten. Wat dus wel ideaal was, al moesten we dan wel om 10:00 uur uitchecken en erna vanaf 1:00 inchecken. Maar goed al met al rond half 12 gaan slapen.

Vrijdag 3 april: vandaag een rustig dagje, wel om half 9 opgestaan want we moesten alsnog om 10 uur uitchecken. Alle zooi weer bijeen gepakt en naar de i-site gegaan om onze bungi en swing te boeken voor morgen. Ook wel wat informatie opgevraagd over activiteiten in de buurt, toen zijn we naar de DOC doorgestuurd. Dit was niet zoveel speciaals.. Uiteindelijk 1 dorpje verder gereden en hier een oud chinees dorpje bezichtigd. Ook wat cultuur snuiven op deze trip natuurlijk. Terug naar de i-site omdat we dachten dat we het met onze tijden niet zouden halen. Marjolein had om 2 uur haar bungy sprong en ik mijn swing om 5. Maar dat zou allemaal geen probleem zijn. Hierna nog een hike gedaan op queenstown hill met mooi uitzicht over het gebied. Rond half 1 aan begonnen en rond 3 klaar. Terug ingechecked in het hostel, wat zooi uitgeladen en nog wat kleine boodschappen gedaan, ook jellow shooter materiaal gekocht, want ’s avonds stond stappen op de planning. Die shooters maar als eerste klaar gemaakt en in de koelkast geketst. Daarna nog lekker gechilled met glaasje wijn erbij, hele even in de hangmat wat liggen doezelen. Terug naar binnen wat tv gekeken, ze hadden oceans 12 aangezet, om 6 uur weer een kop soep gehad. Op tijd gegeten want het was party night. Dus lekker gedouched. Pffj helaas niet dus, het water ging van bloed heet naar ijskoud op en neer, toch nog voor elkaar gekregen om er een half uur onder te blijven staan. Wat een prestaties op de vrijdag vroeg in de avond! Nog even lekker wat getut en darna onze jellow gehad, gewoon op een bord geflatst met 2 lepels erbij. Dit ging al snel naar het hoofd. Toen maar een koekje gekocht voor mentale voorbereiding en tegen de zattigheid. We kregen er van de aardige receptie man wat gratis thee bij, die zag al dat we dit nodig hadden. Rond 9-en hadden we de taxi naar de eerste kroeg. Hier moesten we ons dan ook opgeven en kregen we een mooi geel polsbandje. Hier zijn we ongeveer een uur geweest. Dit was wel wat te lang naar mijn zint, maar god nog wel een leuk potje pool gespeeld met 2 Engelse gozers. Toen we naar de volgende kroeg gingen kwamen we er pas eigenlijk achter wie er bij ons in het groepje zaten. Het was maar een erg select gezelschap, wat Australiërs, fransen en wij. De kroeg erna was niet zo spannend, wel lekkere ijs cocktail gedronken. Wel een vervelende kerel die de hele tijd bij ons stond te auwehoeren, die heb ik dan ook vriendelijk genegeerd. De 3e kroeg was wel lachen. Hier een paar gekke kerels ontmoet die het ook wel zagen zitten om een tunnel te graven door het midden van de aarde van Nederland naar Nieuw-Zeeland. In de 4e kroeg was geen hol te doen, maar deden we wel competitie tussen de heren en vrouwen. Als eerst moesten alle keren tegen elkaar opnemen, wie het vlugste een biertje kon atten. Daarna hetzelfde voor de vrouwen, ja ik ben mijn talent nog niet helemaal kwijt.. Ik had het vlugste wodka 7-up naar binnen, wel een sissy drankje ik weet het.. Toen moesten de beste kerel en ik het tegen elkaar opnemen in een lapdance competitie. Hij moest het doen bij de mannelijke begeleider en ik bij de vrouwelijke. Ook deze talenten bezat ik nog, of ja het was een mannelijke jury.. Dus ik had een gratis River boarding trip gewonnen, helaas kon ik dit toch niet doen in verband met tijd gebrek.
Twee kroegen later waren we het wel beu, nog even een kebabje gehaald en toen in de taxi naar huis, toch wel beetje tipsy.

Zaterdag 4 april:
Rond 11 uur opgestaan en om half 1 waren we pas zo ongeveer klaar om te rocken. Nja om 1 uur moesten we vertrekken voor Marjoleins bungy, dus toen eerst maar ene kop koffie gedronken, eigenlijk meer warme melk, het was café latte dus dat kon ik nog net wel aan. Toen vertrokken naar de bungy plaats, maar we waren fout gereden, wat resulteerde in een gespannen rit tegen de tijd. Uiteindelijk wel op tijd aangekomen. Marjolein moest inchecken omkleden en in de rij gaan staan. Lekker wat foto’s genomen en gekeken naar andere bungy jumpers. Uiteindelijk ging Marjolein toch wel wat zenuwachtig half in het water (zoals gepland, de bungy was op een brug) er kwam nog een verlaat gilletje en toen was het gebeurd. Vol adrenaline en zeikens nat terug gereden naar het hostel; gelunched en in de stad en kop warme chocomel gedronken tegen de zenuwen. Rond half 4 richting de gondels gelopen, hier moesten we omhoog voor mijn SkySwing. Ook maar 5 rondjes op een soort outdoor kartbaan besteld. Toen heb ik me ingechecked en rond 4 uur was mijn swing.. Ik werd in mijn pakje gehesen en toen bleek dat ik ook nog van alles zelf moest doen. Dat zou nooit goed komen dacht ik al bij mezelf. Uiteindelijk 15 gespen, ijzerwerk en draden verder moest ik stukje van de kant af kabelbanen. Toen een klik ding losmaken in de camera kijken en mijn pin eruit trekken. Dit alleen al gedaan met bevende handjes en toen ging ik. Ik heb me de hele rit krampachtig aan het ene lusje waar ik me aan vast mocht houden vast gehouden en ik had zo’n schrik dat ik zelfs vergat te gillen. Pas na een paar minuten kwam een gilletje. Toen begon het drama pas echt, ik moest een lus vastpakken en die aan mezelf vast maken zoals ze me van te voren verteld hadden. Maar ik durfde de lus niet te pakken omdat ik dan een hand los moest maken van mijn pakje. Na veel geschreeuw van boven uiteindelijk toch gedaan en toen was ik helemaal kwijt wat ik ermee moest doen. Dus nog even verder gezwierd voordat het weer tot me kwam. Toen konden ze me toch nog omhoog trekken, op trillende beentjes stond ik dan eindelijk weer niet weten of ik het nu leuk vond of niet maar wel wetend dat ik het nooit meer zou doen!!
Gelukkig wat ontspanning en relaxing daarna op de kart baan, dat had ik wel ndogi en dat vond ik ook wel super lachen. Rond 6-7 uur weer helemaal beneden met de gondeltjes. Rustig avondje gehad want de adrenaline zat er nog goed ik. Eten gekookt en film gekeken. Toch nog redelijk op tijd gaan slapen, ook al hadden we uurtje extra slaap doordat de klok verzet werd.

Zondag 5 april: Half 8 – half 9 ging de wekker, door al dat tijdsverschil en weet ik dat niet meer. Alle rotzooi weer bijeen gepakt en uitgecheckt ook 1e dag dat het regende. Nog even in queenstown wat gewinkeld en tegen de middag aangereden naar Milford Sounds. Rond 4-en zijn we hier in de enige backpackers aangekomen. Wat dingen uitgezocht die we wilde gaan doen en boot cruise geboekt. Daarna wat gegeten en gedoucht. Daarna hele tijd bezig geweest met mijn verhaal bij te werken en nog even gechilled in de lounge. Rond half 10 gaan pitten.

Maandag 6 april: Al vroeg in de ochtend wakker geworden door kei harde regen en wind. Om kwart over 7 maar opgestaan en eenmaal buiten zag het er niet naar uit alsof er verbetering in het weer zat. Maar we hadden onze boottrip om 8:55 uur staan. Dus maar gewoon klaar gemaakt en zo regenproof als maar kon. Uiteindelijk was ik nog zeikens nat en had ik het ijskoud. Maar het was prachtig. Op de boot hadden we uitzicht op steile kliffen recht uit het water begroeid met bomen en overal, echt overal, watervallen. Weg gevaagd door harde wind en op sommige plaatsen was er geen boom te bekken door een tree avalanche (lawine). Super mooi om te zien en door al de regen waren er tig watervallen meer dan anders. Maar goed was het niet voor mijn zee-ziekte, ik besefte me dat ik voor een zee zieke en visfobie hebbende me veelste veel op het water bevind! Rond 11 uur waren we weer terug aan wal, het weer was nog steeds verschrikkelijk. Na een kop warme soep wat gezelschapspelletjes en lunch had ik het toch ook wel echt gehad en het was pas 1 uur. Op hoop van goede zegen maar aan de receptie gevraagd of we niet alsnog konden uitchecken. Gelukkig kon dit, dus snel alle rotzooi bijeen gepakt en doorgereden naar Invercargill.
Hier kwamen we in een vet relaxe plaats aan, ze hadden alleen nog een extra slaap hok over, eigen badkamer, tv en slaapkamer net zo duur als een tentplaatsje, ideaal dus! Lekker even een verfrissende douche gehad en toen 2 deuren verder gelopen om wat Indiaas voer te halen. Lekker gesmuld hiervan en daarna in onze eigen tv kamer CSI gekeken en ook nog een ander vaag programma onder het genot van een kopje groene thee. Rond half 11/11 uur alsnog maar lekker gaan slapen.

Dinsdag 7 april: Vandaag rustig dagje op de planning staan; een toeristische autoroute naar de volgende plaats van bestemming, Dunedin. De eerste stop was Bluffs end, het bijna zuidelijkste puntje van het zuidereiland, einde van state highway 1. Het weer was al stuk beter maar nog wel koud. N uurtje of 8-9 in de auto met verschillende stops bij korte hikes naar watervallen en gelijknamige toestanden. Ook hoorde we op de radio dat er verscheidene mensen geëvacueerd waren van de plaats waar we gister waren door de hevige regen. Maar goed dat we daar al weg waren! Wat later in de middag werd het weer nog wat slechter. Het laatste punt was een lookout waar we pinguïns konden zien en er kwam er net eentje de zee uitgewaggeld toen wij daar aankwamen. Ja de eerste wilde levende pinguïn was vastgelegd op camera. Verderop nog wat gelopen met echt zelfs met zware bewolking nog prachtig.
Terug in de auto en het laatste stuk gereden. Het weer begon echt stormachtig te worden en de voorspelling op de radio was niet veel beter voor morgen. Rond 8 uur bij een hostel aangekomen maar dat zat al volgeboekt. Op naar de volgende, hier hadden ze nog wel plek maar dat was geen super hostel het rook maar muf en was niet echt proper. Snel eten gekookt en in bed gedoken want ik voelde me niet echt lekker, gewoon drukte, nattigheid en kou sloeg toe.

Woensdag 8 april: Het ging al wat beter in de ochtend, alhoewel mn nachtrust wel wat verstoord was door kamergenoten, er was een snurker en om 7 uur gingen er 2 wekkers nogal luid af. Er stond niet veel op de planning wat ook wel een keer prettig was. Rustig ontbeten, Marjolein moest even wassen, alleen dat ging allemaal niet zo goed door oude was en droogmachines hier. In die tussentijd maar wat boodschappen gedaan en planning gemaakt voor die 1.5 week die we hier nog hebben. Het weer was nog steeds kut. Regen koud en zelfs hagel. Na gelunched te hebben in het hostel zijn we even naar het museum geweest. Even wat cultureels voor de verandering. Al waren we dat na 2 uur ook wel beu. Het was niet een erg interactief museum en als ik te veel zelf moet lezen en niks mag aanraken heb ik er al snel genoeg van. Het weer was ietsje beter dus ook maar even doorgereden naar een mooi uitkijkpunt over Dunedin en als laatste ’s werelds steilste straat beklommen en hier ook maar een certificaat van gekocht. Rond 5en waren we weer terug in het hostel, lekker warm gedoucht en wat eten gemaakt. Ik moest ook nog even wassen, we zitten al over de helft dus dat iwas de 1e en laatste keer wassen. Ja mam bereik je maar voor op 2 volle koffers met vieze was! Daarna alvast wat hostels proberen te boeken in verband met het lange paasweekend. Dit viel ook nog allemaal niet zo mee, ze zaten of al vol of namen niet op. Voor komende 2 nachten hebben we in ieder geval al geboekt. De rest komt morgen vroeg. Ook lekker wat cider gedronken en wat gekletst al zat er 1 verschrikkelijke aandachtsgeile Canadees bij. Sjeses wat een sukkol. Rond 10en maar in bed gekropen nadat ik alle was weer opgerold had en in mijn tas geladen. Even mijn verhaal bijgewerkt en om 11-en gaan pitten.

Donderdag 9 april: Vandaag eindelijk uit dit niet zo proper hostel weg. Natuurlijk gingen er 4 wekkers voordat onze wekker om half 8 ging. Gelukkig regende het niet, dus dat was wel heel prettig. Het zou sowieso een rustig dagje worden. Alle zooi ingeladen en alvast tot en met dinsdagnacht geboekt in verband met paasdrukte, die kiwi’s hebben altijd wel een excuus om weekendje weg te gaan. Uiteindelijk wat later in de auto als gepland, op naar de peninsula, landvormig uitsteekseltje waar ze een mooie senic drive hadden. Hier ook wat korte wandelingen naar het strand gemaakt en wat uitkijk punten. Het was belachelijk koud en winderig maar op een paar druppels na wel droog. We mochten niet klagen! Het uitzicht was ook nog steeds mooi al was het dit keer niet hemelsblauw maar bewolkt. Een wandeling was in een schapenwei, waar echt over stront lag. De eerste 3 meter probeer je dat nog te mijden maar dan wordt het modderig, glad en ligt het over en dan is het gewoon schijt! Rond uurtje of 4 hadden we het wel gezien en toen zijn we doorgereden naar Seacliff, waar ons hostel zich bevond. Dit was gelukkig niet zo ver, het was wel een leuk optrekje en er was de mogelijkheid om de volgende ochtend te gaan surfen. Hier even lekker gechilled voor tv en een warme douche gehad, dat was wel nodig! De kou zat tot in mijn botten. Rond kwart over 6 zijn we terug naar Dunedin gereden om pizzahit te eten. Hadden een super reclame op tv gezien over 4 verschillende pizza (4 partjes) in 1 doos, dus voor elk wat wils. Maar goed we konden het nite vinden, dus maar even bij tankstation gevraagd en hoplakee 10 minuutjes later hadden we al besteld. Het duurde wel een beetje lang voor een fast food keten maar het smaakte daarna toch oh-zo-goed. Lekker in de auto zitten eten met de verwarming aan want het was in de pizzahut ook maar ijskoud. Na dit heerlijke maal waar nog meer dan de helft van over was terug naar het hostel gereden. Hier nog wat belletjes gepleegd, erg leuke verassing hé mam! Nog even van de warme haard genoten en toen maar gaan pitten.

Vrijdag 10 april: Poeh, de hele dag kou geleden en ’s nachts was het bloedheet in de slaapkamer, maar goed afkoeling zou wel komen in de koude oceaan tijdens het surfen!!! De kerels die mee zouden gaan waren er nog niet dus de ochtend hebben we zelf maar vol gemaakt met een soort van strandwandeling, over de weg :s. De golven zagen er goed uit en veel surfers waren er al. Nog belangrijker er was strak blauwe hemel maar wel maar zo’n 11C. Tegen het middag uur even in het hostel geluncht, waaronder wat pizza, want dia had ik nog belachelijk veel over. Alle rotzooi ingeladen en maar op de kerels wachten, Nederlandse kerels nog wel. Tegen 1-en waren ze er dan eindelijk, ze gingen niet mee surfen op 2 gozer na, Matt (Engelse). Die had alle spullen gepakt en ons van een wetsuit voorzien. Inmiddels glij ik daar ook voort in, al mijn ervaring werpt zijn vruchten af. Op naar het strand, alle zooi in de auto laten liggen en de autosleutel onder je wiel verstoppen. Poeh over goed vertrouwen gesproken. Het surfen was heerlijk, het ging beter als de eerste keer en de golven/weer waren prima. Het is wel verschrikkelijk vermoeiend om diep genoeg te komen en dat bord mee te zeulen. Maar als ik er dan 3 seconden op sta te wiebelen is het, het helemaal waard. Na ruim uurtje was ik wel zout en zanderig genoeg, Marjolein ook, dus alle rotzooi afgegeven en weer verder gereden. De volgende halte was Moeraki boulders, dat zijn helemaal ronde stenen die op het strand liggen. Maar dan ook echt helemaal rond en sommige ook echt groot! Na 2 rotsen heb je ze eigenlijk ook wel allemaal gezien, dus het was tijd voor een kop warme chocomel in een cafeetje. Genieten genieten genieten was dat. De tijd was voorbij gevlogen en we moesten nog wilde pinguïns gaan kijken dat was zo’n 10 minuten rijden verderop. Eerst konden we geen pinguïns vinden en toen de ander kant op gelopen en daar zaten er genoeg en ook van verekkes dichtbij. Super gaaf, ook wilde zeehonden waar je tussen kon lopen. Moest wel 5 meter afstand houden maar het was wel nog steeds super gaaf en speciaal. Het koude weer sloeg wel hard toe omdat we nog nat waren van het surfen dus rond half 6 hadden we het ook wel echt gezien, tientallen pinguïns en zeehonden van soms iets dichterbij dan 5 meter!
Op naar Omarou waar ons nieuwe hostel was. Heel lekker warme douche gehad en net laatste ‘beetje’ pizza opgegeten. Hier hing wel apart sfeertje het is hostel/kunst galerij. Dat is ook weer eens wat anders, we zijn begonnen aan film kijken maar ik snapte er geen kut van en vond er ook niets aan. Het was er ook maar ijskoud. Je ziet hier nog veel huizen zonder centrale verwarming en dat is te voelen. Dus maar lekker warm onder de wol gekropen en rond half 10 gaan pitten.

Zaterdag 11 april: Zoals inmiddels wel standaard ging om half 8 de wekker. Pffj was nog beetje vroeg want ik had echt weer eens heerlijk geslapen. Ook ging het gewone ochtend ritueel weer van start, aankleden, ontbijten opruimen, tassen pakken en weer aanrijden. Eerst moesten we even wat boodschappen doen, wat gezondheidsvoer was ook wel weer nodig na 3 dagen pizza eten. En vitamientjes komen ook wel van pas bij drukke hike dagen. Vanuit Omaru op naar Lake Tekapo, hier ware we prima op tijd, rond het middaguur. Spullen weer uitgeladen geluncht en door naar Mount Cook. Wat nog wel wat verder was dan gedacht. We hadden besloten om eerst de Tasman valley te doen en Cook zou morgen wel komen. Het waren maar korte wandelingen en niet zo spectaculair als verwacht. Het gebied was prachtig, overal sneeuw en dan te bedenken dat we gister nog gesurft hadden, gekkenhuis!!! Maar de hikes waren niet zo, we hadden 2 hikes die bij wat vies water uitkwamen. De laatste was wel mooi maar de gletsjer was bij lange na niet zo groot als bij Franz Josef of Fox. Ach de middag was weer gevuld en gewoon terug naar het hostel. Al was het de vraag of we het zouden halen met de benzine, onze barbie auto drinkt wa meer in de berg gebieden. Uiteindelijk niet hoeven duwen maar het scheelde niet veel. Om onze spieren wat rust te geven, want alles deed zeer van het surfen nog. Zijn we naar de sauna/stoomkamer gegaan even lekker chillen. Daarna in het hostel gedoucht en eten gemaakt. Al viel dat niet mee omdat onze oven ingepikt werd en ons gekookt water. Pffj wat een gestreste kiwi’s tijdens Pasen zeg. Verder hele rustige avond gehad en rond half 10 weer gaan slapen. Door deze drukke dagen ben ik ’s avonds echt gebroken en helemaal kapot. Morgen wederom een drukke dag.
Zondag 12 april: Wederom een slechte nachtrust gehad, z’n auw wijf lag te snurken. Verder wel goed begin van de dag want het weer zag er goed uit. Dat hadden we ook wel nodig want we hadden behoorlijk wat te hiken vandaag. Alle rotzooi gepakt en op naar ons hostel in Mount Cook. Van tevoren nog maar even getanked, better safe than sorry! Eenmaal in Mount Cook weer aangekomen even wat informatie brochures gehaald nadat we er 4 keer langs waren gereden omdat we het niet konden vinden. Daarna naar het hostel gereden en ingecheckt, alles was goed maar we konden pas naar onze kamer vanaf half 1 en het was rond elven. Dus op naar de parkeerplaats voor onze eerste en de langste hike van vandaag, 3 uur return naar hooker valley. De scenery was super mooi geen echt mooi uitzicht tijdens deze track maar het was redelijk vlakke hike. Toen we bij de valley waren even lekker geluncht. Tegen 2en waren we terug op de parkeerplaats en we wilde eigenlijk nog 3 hikes doen van 3-4; 2 en 1 uur doen. Na wat telwerk kwamen we er achter dat dit niet zo gaan lukken dus hebben we de langste overgeslagen en zijn we de 2 uur durende track gaan doen. Pffj dat was al meer dan genoeg, het was 2 uur retour maar 1.5 uur omhoog en 0.5 uur omlaag. Puur trappen klimmen, poeh ik was wat uit vorm merkte ik wel, maar wel werden we getrakteerd op een prachtig uitzicht toen we eenmaal op de top van de berg stonden en ook in half uurtje waren we weer beneden. Toen hadden we het wel voort gehad met al dat hiken. Terug naar het hostel de hele korte hike zouden we wel voor de volgende morgen bewaren lekker een kop thee gedronken onder het genot van Grease. Heerlijk fout maar lekker ontspannen. Hierna lekker wat gekokkereld want hongerig word je wel van al dat gewandel. Daarna maar weer filmpje gekeken want erg veel anders is er niet te doen in z’n natuur park. Erg geluk hadden we, iemand had The Mummy Returns aangezet :s Net waar we zin in hadden. Ach ja beter dan niks en met een hele zak Hokey Pokey koekjes die over de datum waren, was het nog net uit te houden. Na de film zijn we dan ook braaf gaan slapen.

Maandag 13 april: Heel stoer uitgeslapen tot 8 uur vanochtend. Iemand had alleen de verwarming aangezet in plaats van het licht, dus het was een sauna hok geworden. Maar ach moe is moe dus ik had toch wel goed geslapen. Na het gewoonlijke ochtend ritueel zijn we de laatste korte hike gedaan, wat nog niet zo meeviel aangezien het belachelijk hard waaide. Dat je echt 3 passen zette en dan 1.5 terug werd geblazen werd. Het uitzicht zou op een zonnige dag prachtig zijn geweest. Helaas was het dat niet en hingen er behoorlijk wat wolken/mist voor ons uitzicht. Maar het was goede ochtend gymnastiek voordat we naar Christchurch reden. Ook dit was weer een hele trip, dus een goede tijd voor een tukje te doen. Rond 3en kwamen we aan bij ons hostel en toen kwam er iemand naar buiten gelopen en ik dacht: ‘Hé die ken ik’. Erg vreemd want dat heb ik hier al ongeveer een half jaar niet meer gehad. Maar goed toen stond Eric dus voor het hostel, hij had het vliegtuig van Hamilton naar Christchurch genomen en via Marjolein mij verast. Na bijgekomen te zijn van deze shock hebben we ingecheckt en wat boodschappen gedaan. Eric wist hier de weg al een beetje dus dat was wel handig. Erg relax van het hostel was dat ze een spa hadden, heerlijk warm en bubbelig. Dus daar hebben we lekker gebruik van gemaakt. Verstandig en gezond wat eten gekookt, na het douchen. Die spas zijn wel lekker maar niet erg proper. Na het eten, klaar gemaakt om te gaan stappen. Daar waren we wel aan toe na al die rustige weekenden. Helaas was er bijna niks open vanwege een officiële feestdag + maandagavond. Toch hebben we het tot half 1 – 1 uur volgehouden. De terug weg was misschien nog wel het spannendste van de hele stapavond, elke hoek was bezet door een hoer, echt niet normaal. En heel Christchurch bestaat uit blokken en vol hoeken!

Dinsdag 14 april: de wekker stond gewoon om 10 uur vandaag, wat een gekkenhuis. We dachten dat we dat wel nodig hadden na onze ‘zware’ avond stappen. Maar vanwege ons vaste ritme waren we alsnog rond 9en ons bed uit. We hadden een rustig dagje voor de boeg, even lekker shoppen. Eric moest nog wat huiswerk maken dus wij hadden vrij spel. ’s Ochtends een toeristische route gereden met wat uitzicht over Christchurch. Hier zijn we wel de hele ochtend mee bezig geweest omdat we de weg kwijt waren, haha vrouwen en navigatie. ’S Middags terug gegaan om te lunchen en de auto te parkeren. De rest van de middag was gevuld met shoppen wat alsnog erg vermoeiend was. Marjolein en ik hadden een tondeuse gekocht voor Eric omdat hij dei graag wilde en gewoon als bedankje voor het lenen van zijn spullen. Rond half 5 terug in het hostel en wat reserveringen gemaakt voor de komende dagen. Voor wat meer zekerheid dat er plaats was. Hierna zijn we lekker uit wezen eten bij heel goed Indiaas restaurant. Genieten genieten genieten, daarna wel haast te vol om terug naar het hostel te lopen, gelukkig waren dit keer niet alle hoeken bezet. Poeh heej dat was echt niet normaal en lelijk dat die waren!! Verder in het hostel een rustig avondje gehad en ‘the butterfly effect’ gekeken in de tv kamer.

Woensdag 15 april: Geen uitslapen vandaag, de wekker stond gewoon weer op half 8. Alleen ging het alarm van een ander meisje in onze kamer 2 keer al een stuk eerder. Ach ja gewoon omrollen en verder slapen, totdat onze tijd was gekomen. Alle rotzooi weer in de auto moeten laden plus Eric’s zooi en Eric zelf. Niet erg gemakkelijk in onze barbie auto maar het gi krek. ’s Ochtends eerst weer boodschappen moeten doen voordat we naar Arthurs Pass reden want hier konden we niet shoppen. Avond eten en lunch spul en we konden weer verder. Rond lunch tijd waren we op de plaats van bestemming, spullen gedropt en geluncht klaar om te gaan hiken. Waren ze op de parkeerplaats van onze hike aan het werk waardoor we onze auto haast niet door kon rijden en we konden het begin niet vinden. Gevraagd aan de bouwvakkers daar en die wezen ons de weg maar zeiden daarbij ook dat we waarschijnlijk te laat waren omdat je eerst een heel stuk omhoog moest klimmen voordat de hike begon. Toen na al die trubbels hebben we maar besloten verder te rijden naar een ander hike. Dit ging wel allemaal goed en gaf goed uitzicht op een andere mooie grote waterval. Het was wel maar een korte hike dus we waren wat vroeg klaar. Om de tijd wat te doden hebben we een drankje in een café gedaan. Hier wilde we ook gaan poolen maar dit werkte niet zo goed. Allereerst hadden we geen witte bal en daarna zat de hele tafel verstopt. De witte bal kwam niet terug gerold. Na dit alles hebben we het maar opgegeven. Eenmaal hongerig de over verwarmd na de film voor onze roast, wat een half uur zou duren. Anderhalf uur later was deze dus pas goed, beetje vervelend maar het smaakte uiteindelijk wel weer lekker. Nog wat chips gehad en rond half 11 gaan slapen.

Donderdag 16 april: Om half 8 ging de wekker, pitter pater een lange dag/hike voor de boeg. Allen het weer zag er niet zo goed uit en het zag er niet uit alsof er verbetering inzat. Dus na een lang ontbijt maar naar de i-site gereden voor weerinformatie van vandaag en morgen en of er wat binnen activiteiten waren. Alleen een café hadden ze en verder alleen regen voor de boeg. Dus maar terug gereden en gevraagd aan het vrouwke van het hostel of we alsnog konden uitchecken. Dit kon, we kregen dan wel maar de helft van ons geld terug. Nja jammer maar helaas, maar een hele dag binnen zitten zegen we absoluut niet zitten. Dus spullen maar gepakt in de regen en aangesjeesd. In het drop nog getankt, willen we aanrijden, doet de auto het niet meer. Godverdomme geen idee wat er aan de hand was en maar op hoop van zege gedacht dat het aan de accu lag. Binnen het café startkabels gehaald en buiten in de regen gewacht totdat er een auto aan kwam rijden. Gevraagd of deze moeder en dochter ons konden helpen en een jump start konden geven. Gelukkig was dit geen probleem en hoppakee de auto deed het weer. Pffj ik weet voort veelste veel over auto’s naar mijn zin! Doorgereden naar Kaikoura, 5 uur! Hier hadden we super relaxte kamer voor 2 nachten 3 personen met eigen badkamer. Na wat tv kijken in onze eigen kamer en daarna lekker zitten zweten in de sauna. Wat eten bij elkaar geflanst en lekker tv gekeken in de lounge. Lekker gaan slapen in onze chille kamer!

Vrijdag 17 april: vanochtend gewoon uit mezelf wakker geworden want er was geen wekker gezet of iets. Rustig dagje hadden we gepland. Rond 9en toch uit bed gekropen en wat informatiebrochures en boekjes door gebladerd. Er was hier een leuke hike te doen en het weer zag er voor de verandering goed uit. In de auto gestapt en er naar toe gereden. Het was een mooie en toch nog wel best lange hike. Komt ook wel mede doordat we verdwaald waren. We hadden onze afslag gemist. Maar goed wat beweging hadden we wel nodig na al dat gezit in de auto. Rond 2-en waren we klaar en hebben we bij het hostel geluncht. Boodschappen voor avondeten gehaald, lekker bbq-spul. Daarna moest Marjolein nog wat souvenir shoppen doen en zijn Eric en ik gaan midget golven. Twee keer ingemaakt maar goed, je moet iets doen om van de straat te blijven! Daarna nog lekker gechilled in de sauna, gewoon omdat het kon. Eten gekookt en klaar gemaakt om wat te gaan drinken. Het was inmiddels vrijdag avond. Nja wat een fort plaats er was niet veel te bleven. De eerste kroeg stonk naar friettent en ik had een vies drankje. Komt er ook nog een of ander achterlijke snol aan die 2 keer opzettelijk tegen me aan botst. Nja stomme trut de 3 keer dat je langs komt krijg ik je wel, dat lukte ook. Na een dikke heupstoot waarbij ze tegen een andere tafel aanviel was het wel afgelopen. Toen we onze drankjes op hadden zijn we maar naar een andere kroeg gegaan. Helaas was hier helemaal niets te doen, ach dit keer wel een lekker biertje dat maakt al hele wat goed. Hierna zijn we gewoon terug gegaan haar het hostel. Helaas stond er wel weer een wekker gezet voor de volgende ochtend.

Zaterdag 18 april: Vandaag een drukke dag gepland, wekker om half 9 alle zooi inladen. Marjolein en ik moesten om 10 uur op de walvisboot zijn, Eric zou in de tussentijd aan zijn verslag-gebeuren gaan werken. Rond kwart voor 10 waren we bij de haven en daar zagen we dat de boot eerder al geannuleerd was omdat er te weinig zicht was door de mist. Onze trip was nog in afwachting maar enkele minuten voor 10 werd deze ook geannuleerd. Flink zitten balen want de latere boten zaten al allemaal vol. Geen walvissen bekijken voor ons, super jammer maar helaas. Terug naar het hostel gereden, door overleg met Eric gepleegd en besloten om te kijken of we onze ferry naar het noordereiland konden vervroegen. Dit ging gelukkig! Na wat gedoe om te printen bij de receptie zijn we doorgereden naar Picton, ingecheckt, geluncht en op de ferry gegaan. Het was super druk en het waren 3 lange uren. Marjolein had deze voornamelijk gevuld met snacken want die had enorme vreetzit. Ik heb mijn eerste hotdog op een stokje gehad wat ook meteen mijn laatste zou zijn, bah bah. Lekker nog wat zitten tukken en rond half 6 aangekomen in Wellington. Hier duurde het even voordat we ons hostel hadden gevonden, we hadden geen adres of niks dus Eric moest dat eerst even op zijn laptop opzoeken. Ook nog een heel geklooi met al dat eenrichtingsverkeer. Maar goed het was een gigantisch gebouw dus eenmaal in de goede straat was het niet meer te missen. Ingecheckt, zooi uitgeladen. Jellowshooters gemaakt en bij burgerfuel wezen eten. Het ongezonde kon nog wel wat ongezonder vandaag. Hierna wat rondgelopen om de stad wat uit te checken. Daarna terug naar het hostel om ons klaar te maken. We zaten bij 2 Ierse en 1 Duitse kerels op de kamer. Hier eigenlik de hele avond mee zitten auwehoeren en ’s avonds met zn 6en uitgeweest. Was echt super vette avond geworden, lekker gedanst en gebuurt. Later op de avond stond ook de halve kroeg nog vol met rugby spelers van het team van Wellington. Dit waren bomen van kerels echt niet normaal en die vriendinnen hadden allemaal van die eindeloze benen. Dit is een van de weinig keren dat ik me echt klein voelde terwijl ik met 1.77 m hoog ben. Ook hadden ze hier super lekker shotjes, butterscotch met baileys, kortom echt een top avond. Daarna nog naar de burger king gegaan want Marjolein en Eric wilde nog snacken. Uiteindelijk lekker warm in bed gaan liggen, rond half 4-4uur.

Zondag 19 april: De wekker om 9 uur, oeh hier was ik echt nog niet aan toe. Pfj i kwas nog gebroken, allicht geen kater! Al bekant 6 maanden kotsvrij. We waren in ieder geval op tijd klaar met uitchecken, de Ierse mannen hadden het nog een stuk zwaarder. Maar die waren dan ook kets zat gister avond. Eric en ik hebben onze ochtend gevuld door naar het museum te gaan. Het nationale museum van Nieuw-Zeeland. Was echt super vet en interactief. Rond de middag waren we klaar en toen weer op de road naar Hamilton ‘thuis’. Onderweg nog even geluncht en wat gestretcht. Rond half 8 in Taupo hier wat wok gehaald en gegeten toen weer terug in de auto voor de laatste 2 uurtjes. Om 10 uur eindelijk dan in Hamilton . De hoognodige zooi weer uitgeladen, snel mn spijkerboks gewassen en Marjolein/Eric waren het luchtbed nog op aan het blazen. Daarna heerlijk in slaap gevallen.

Maandag 20 april: Drie keer wakker geworden van Eric’s wekker maar daarna nog lekker uitgeslapen tot kwart over 9. Hierna ontbeten, alle zooi uit de auto gehaald en zitten sorteren: weggooien, aan Eric geven, alleen als er ruimte is en als laatste het spul wat echt mee moest. Dit ging redelijk vlug. Hierna met marjolein boodschappen gedaan, lunch gemaakt en samen met Eric geluncht. Eenmaal thuis wat belletjes gepleegd en wat verder georganiseerd. De koffers ingepakt, dit viel best nog wel mee qua werk. Ik zag er allen als een berg tegen op. De koffers ook gewogen en ze zaten niet over het maximum gewicht. Rond half 5 Eric van de unie opgehaald daarna doorgereden om een auto te huren, omdat de koffers niet in onze auto zouden passen. Hellas waren er geen auto’s meer beschikbaar, nergens en alles begon te sluiten. We waren te laat voor postkantoor en Cash Converters. Maar gewoon alles naar morgen verschoven en maar lekker naar huis gereden. Hier begonnen met koken, niet dat ik nou echt honger had ,maar moet je tijd toch ergens mee vullen. Ook haast mijn föhn nog gesloopt omdat ik hiermee mijn broek aan het drogen was. Oeps, verder Eric zijn nieuwe tondeuse uitgeprobeerd. Ook een hanenkam gemaakt al lekker het meer op een dood lapje haar dat nog op zijn hoofd zat dan een hanenkam. Dat er uiteindelijk ook maar afgeschoren. Daarna lekker gebadderd en gaan slapen. Ik was gebroken mijn laatste nachtje in Hamilton………

Dinsdag 21 april: De dag van vertrek, voelt dubbel wel heerlijk geslapen en rond 7-en wakker geworden van de wekker. Even lekker ontbeten, Kellogg’s kiwi, fejioa en yoghurt met glaasje jus. Smullen smullen smullen. Hierna met Eric naar het postkantoor gegaan de auto over laten schrijven, hem op de unie gedropt. Telefoon verkocht bij Cash converters. Thuis kop thee gedronken, de laatste spulletjes ingepakt nog een keer gewogen, het zat nog steeds allemaal snor qua kilo’s. Eric wast werken al snel beu, dus die maar opgehaald, hij had problemen met zijn bank, dus dat moest hij eerst nog uitzoeken. Daarna de auto ingeladen, met wat vouwwerk, past het allemaal en op naar Auckland naar Skytower om te lunchen. Hier waren we nog maar net op tijd. Het menu was nog hetzelfde als de 1e keer, maar wederom was het wel goed. Ookal had ik geen echte honger. Hierna naar het vliegveld gereden mooi op tijd. We moesten 3 uur van te voren inchecken. We moesten via Amerika dus toen moesten we schijnbaar nog een of ander transmit visa regelen. Nou dat was gelukkig snel gedaan. Toen begon de drama pas, wilde we inchecken bleek onze vlucht niet meer te bestaan. Na ellendig lang gewacht, hebben ze ons op een andere vlucht kunnen zetten. Van Auckland – Hong Kong – London – Frankfurt. Deze vertrok wel pas om 23:15 en zouden dan pas om 19:40 aankomen. Mja dat was enige optie. Eigenlijk mag je via deze vlucht maar 1 stuk bagage meenemen en wij hadden er ieder 2. Dat zou eigenlijk een rekening worden van $ 2520,-. Maar gelukkig mochten we ze gewoon ‘gratis’ meenemen. Nu alleen nog maar ellendig lang wachten dus. N uur later konden we inchecken voor nieuwe vlucht, nu hadden we in ieder geval onze boarding passen en konden we gaan shoppen, alles belastingvrij. Lekker bij de Mac gaan eten, ons allereerste maaltijd in NZ en dus ook de allerlaatste. Nog snel wat geurtjes ingeslagen en om meer geld spenderen te voorkomen ons Nieuw-Zeelandse geld maar ingewisseld voor oude vertrouwde euro’s. Om half 11 mochten we dan eindelijk gaan boarden en kwart over 11 vertrokken we. We hadden nog een avond maal en vies ontbijt. De rest van de tijd is letterlijk gevlogen, hele reis zo’n beetje liggen pitten.

Woensdag 22 april: Onze aankomst in Hong Kong gelukkig ging het dit keer zonder verlies van spullen. Dit keer wat tactischer ingepakt. Deze vlucht was alleen gevoelsmatig veel langer. Ik wilde graag wakker blijven om jetlag zo veel mogelijk te voorkomen. Dus de hele vlucht maar gezeten en gegeten; brunch, snack, lunch. Het leek haast kerst, zitten en eten! Op een gegeven moment had ik zelfs mijn computerspelletje uitgespeeld, het waren lange uren!
Eenmaal op London heatrow ook weer overal vlekkeloos doorheen gekomen, hier 2 uur wachten. Het was 17C buiten, erg vreemde gewaarwording nog een zomer! De laatste vlucht eindelijk dan, dit keer naast een vervelende man, die stonk en snurkte. Het vliegtuig was ook wat minder prettig maar goed het was maar voor een uurtje. De landing was behoorlijk ziekmakend maar goed eenmaal op Frankfurt overal doorheen, de koffers waren er meteen dus die opgehaald en toen opgewacht door pap, mam, Renée en Lonneke. Super fijn om die weer te zien, koffers en zooi afgelopen en in de auto gestapt. Nog 3 uurtjes rijden, pffj was het dus maar zo mooi, de auto rammelde wat… Oeh dat klonk niet goed, maar goed hij reed nog steeds. Toen was het wat stiller.. Daarna begon er ineens heel wat herrie te komen, alle lampjes van de auto gingen branden en hoppakee 6 km voor Venlo hield de auto ermee op. Stond ik dan na een 30 uur durende reis aan de kant van de weg om 11 uur ’s avonds. Na heel wat belletjes hadden we op gegeven moment een sleepwagen geregeld en die was er om 12 uur. Hierin weer lekker opgewarmd en om 1 uur waren we thuis. Lekker nog wat gedronken en stuk taart gehad en toen heerlijk in dromenland beland in mn eigen bed!!

Tja het is een heel opstel geworden maar ik ben weer blij thuis te zijn al voelt het nog beetje dubbel! De meeste heb ik alweer gezien, super fijn en andere tot snel weer!
Cheers en tot mijn volgende avontuur,
Anne