Geluk aan de ene kant, pech en aan de andere kant

Ik hoop dat jullie je allemaal geen zorgen maakte over het gebrek aan een verhaaltje deze week. Pap en mam zijn net vertrokken, nadat ze nog wat foto's hadden achter gelaten zodat ik voor iedereen thuis nog mooi een update kon schrijven. Dus dat ga ik bij deze dan ook maar eventjes braaf doen :). Woensdag waren pap en mam dus aangekomen en op het internet had ik al gechecked dat ze iets vertraging hadden (13:00 uur waren ze aangekomen ipv 12:30 uur). Ze zouden mij smssen zodra ze in de taxi zaten. Om 3 uur nog niks gehoord, dus ik maakte me al een beetje zorgen om die twee groentjes.. Zelfs al een keer gebeld naar pap mobiel, mam mobiel. Nope niks geen gehoor. Een paar minuten later werd ik terug gebeld door een onbekend nummer, ja hoor het was mam. Ze waren veilig aangekomen maar de telefoons van pap en mam werkte niet dus ze belde met de telefoon vanuit hun appartement. Waar ze dus een gratis upgrade hadden gekregen wat wel een prettige verrassing was. Ik zou rond half 5 bij hun langskomen langskomen en ze hadden me het nummer gegeven wat ik moest bellen zodat hun de deur konden opendoen. Dus ik was netjes om half 5 daar, het nummer gebeld mam de deur open gedaan. Het nummer was 4944. Dus ik dacht lekker slim te wezen, 4944 zal wel voor 4e verdieping kamer 944 staan. Dus meteen naar de 4e verdieping doorgejast, daar waren natuurlijk maar 5 kamers en helaas was geen daarvan 944. In een onhelder moment dacht ik misschien is het dan op de 9e verdieping. Dus ik braaf op de 9e gedrukt en toen dacht ik, ja dat slaat ook nergens op dus maar weer terug naar de begane grond gegaan. Ook niemand te vinden tot een man tegen mij zei: Ooh naar jou zijn ze op zoek een lange blonde. Even wachten je moeder komt er zo aan! En ja hoor mam kwam alweer met de lift naar beneden. Dus na 10 minuten konden we door naar de kamer 803 (TOTAAL GEEN LOGICA!!). Even rustig een kop thee gedronken en geluisterd hoe het vlieg avontuur was verlopen. Het was geen probleem, mam gewoon langs het raampje. Ze hadden al wat boodschapjes gedaan, voor het ontbijt van de volgende ochtend en natuurlijk al thee, chocola en koekjes voor 's ochtends (11 uur), smiddags (3 uur) en 's avonds (8 uur) gehaald. Pap had nog niet zo'n erge honger, wat toch wat vreemd was aangezien het indische eten in het vliegtuig toch ook niet echt zijn kost was. Maar mam die luste ook wel wat, dus toen hebben we een kleine toeristische route gelopen. Het was behoorlijk koud, voornamelijk door de wind dus het was even afkicken voor die 2. Maar ik had ze meteen mijn werk laten zien en de hoofdstraat. Daar zijn we een cafée achtig tentje ingedonken en hebben we lekker op z'n Canadees allemaal een hamburger besteld. Het bier bestellen ging nog niet helemaal soepeltjes maar inmiddels kan ons pap zich hier ook volledig mee redden. Ze hebben hier overal Hoegaarden dus dat durft ie gewoon aan. Daarna ben ik nog braaf thuis gebracht door pap en mam maar spap wilde niet naar binnen voor een kop thee. Het was te koud, hij was te moe, zijn oren deden zeer van de wind, het zou dadelijk donker zijn en dan wisten ze de weg niet meer terug enzovoorts. Maar dat maakte ook niks uit, ik zou nog veel (misschien wel te veel ;)) tijd met ze hebben. Donderdag zijn ze langs gekomen op het werk, hebben ze mijn cellen bekeken en ons lab. Wat niet zo schoon en klinisch was als ze verwacht hadden. Toen kwamen we toevallig mijn begeleidster ook nog tegen. Die vroeg nog aan mam of ze mij niet mocht houden (inmiddels is dat wel veranderd..... lees je zo wel :P). Maar dat mocht niet van ons mam, ik moest terug naar huis huis huis! Haha ;). Daarna een lekkere lunch gehad en ik weer terug aan het werk gegaan en pap en mam hebben na de lunch nog wat boodschapjes gedaan en daarna voornamelijk op de bank zitten knikkebollen. Ik ben donderdag nog een sapje wezen doen met Susan en Stephen. We zouden met de hele groep gaan maar die waren nog allemaal druk druk druk. Dit was ook prima, hebben goed gelachen en gedronken! Vrijdag, goede vrijdag, was een officiele feestdag hier en dan is eigenlijk alles dicht en de maandag zijn alleen overheidsinstellingen etc dicht. Het lab was eigenlijk ook dicht maar ik moest mijn cellen nog splitsen, dus dat maar in de ochtend gedaan en daarna doorgegaan naar pap en mam. Lekker gelunched en besloten om naar het Distillery District te gaan. Dit was flink eventjes wandelen maar dat is goed voor die oude-vandagen van ons, die spierpijn wordt dan gewoon weer losgesjouwd. Hier was helaas ook veel gesloten maar desalniettemin is dit een mooi gebied. Het is een oud fabrieksterrein waar ze vroeger bier deden brouwen en waar nu heel veel kunstenaars inzitten. Van schilderijen verkopen tot chocola maken. 'S avonds gewoon bij pap en mam avondeten gehad, ik was voort aan elkaar geplakt van de uit-etentjes dus na 2 maanden weer een keer aardappels is ook wel lekker. Plus een lekker wijntje erna, dat gaat er altijd wel in.
Zaterdagochtend zijn we naar de St Lawrence market geweest, waar ze vanallerlei vers vlees, groente, kaas en andere toelie verkopen. Pap een leeg rugzakje omgedaan en dan kon die ook vooruit. Het eerste kopje Tim Hortons koffie gehad (ze willen alle koffie-ketens afgaan hier). Daarna doorgewandeld naar Chinatown, het was een mooie dag geworden en de temperatuur was opgelopen tot 21 graden. Hier had ik natuurlijk weer niet op gerekend dus na een uur had ik mijn hele knars alweer verbrand. Chinatown viel een beetje tegen, maar toen kwamen we op een straatje daarachter uit en dat was een zeer skon straatje. Dus lekker op het teras neergeploft. Bij het teras aan de overkant van de straat hadden ze een open raam waar verschillende mensen die muziek maakte op konden treden. Dus daar hebben we lekker van genoten, plus van alle mensen die voorbij kwamen gelopen. Op de avondprogammering stond 'Medieval Times'. Een dinner-show over ridders en koningen. Dit hadden we op het kaartje bekeken en we dachten dat het wel op loopafstand was, maar het viel nog enigsinds tegen. Hihi pap en mam zijn straks in topconditie als die weer terug zijn in Nederland. Ik laat ze hier flink zweten en zwoegen! Dit was een leuke show, die ook nog een 2 uur duurde. Plus het eten smaakte ook goed, al was het wel allemaal zonder bestek. Dus dat was een beetje een knoeiboel.. Maar goed dat is het met bestek vaak ook nog, dus dit keer hadden we in ieder geval een excuus. Daarna met de tram/bus naar huis.
1e paasdag zijn we met de ferrie naar Toronto Island gegaan. De eerste keer sinds ik hier ben uit de stad. HEERLIJK! Het was gruwelijk druk omdat het ook easter-egg-hunt was. Dus allemaal van die chineese rotjong die gingen eieren zoeken. Gelukkig was dit op een klein gedeelte van het eiland maar, dus hadden wij er eigenlijjk geen last van. Behalve op de ferrie dan natuurlijk. Voor avondeten zijn we bij een Koreaanse grill house geweest. Hier was ik met Susan al eens geweest en dat wist ik dat dat goed was. Hier hebben we 2 uur lang zitten bakken en veelste veel vlis gehad. Ja ik dacht dat het per lapje vlees ging - we hadden een all you can eat bbq menu - maar dat ging per bakje gevuld met lapjes vlis. Het is maar goed dat pap en mam wat hebben laten cremeren anders was het helemaal een vreet bedoeling geweest. Pap natuurlijk het eerste half uur lang vloeken, of hij verbrande zijn hand, of hij had zijn vleesje driedubbel gevouwen op de bbq laten vallen of dit of dat. Hahah ik heb me kostelijk vermaakt en ik moet bekennen pap had echt een heel mooi stukje zalm uiteindelijk gebakken. Na dit vreetfestijn nog lekker even op de bank bij pap en mam op de bank uitgebuikt.
Maandag zou het rotweer worden, plus de spiertjes van iedereen waren toch wat stijf aan het worden dus we zouden het wat rustiger aan doen. Mam wilde eerst eens zien waar ik woonde (half toronto al bekeken behalve mijn kamer). Dus om half 12 bij mij thuis afgesproken - had ik nog mooi wat tijd om de bende van de laatste 2 maanden wat op te ruimen. Wat overigens ook hard nodig was.. Pompidom.. Konden ze hier ook even mails checken en SLAP checken, ja ja ze zouden maar eens iets missen van wat er in Lierop gebeurd. Meteen maar bij mij gelunched en daarna naar de kassen gegaan met bloempjes erin. Hier heb ik toch geen verstand van maar het was er warm en droog dus dat is al heel wat. Daarna naar de Hockey Hall Of Fame geweest, waar meer zilverwerk te vinden is dan in het paleis van de koningin. Niet normaal zeg! Beker na beker na beker, plus heel veel tshirts, schaatsen, pucks en alles wat met ijshockey te maken heeft. Wel gaaf om een keertje te zien natuurlijk en dan zie je pas echt hoe heilig deze sport is voor Canada. Dat is echt onbeschrijvelijk. Eric heeft wel ooit gezegd dat ze tijdens een nationale poll hadden gevraagd naar de uitslag van de medailles voor de Olypmisch winters spelen en dat dan meer dan 70% of zelfs 90% ik weet het al niet meer het prima zou vinden als Canada maar 1 medaille zou winnen; het goud voor ijshockey..
Na en straf bakkie bij de Starbucks zijn we doorgegaan voor een avondje thuis eten. Ik moet eerlijk bekennen ik heb nada niks en noppes voor het werk gedaan en echt lekker genoten van mijn vrije weekend samen met pap en mam. Was heerlijk!
Vandaag natuurlijk op het werk weer kassa. Dat moet wel na zo'n relax weekend. Ik had 3 verschillende targets, van die 3 verschillende targets heb ik 2 verschillende sequenties. Dat wil zeggen dat ik 1 eiwit (target) op punt A blokkeer of op punt B ze weten niet zo goed welke blokkade beter werkt. Dus dat zijn in totaal 6 verschillende cellijnen. Deze heb ik op 3 verschillende manieren gemaakt. Hiervan heb ik er 2 getest, alleen er wordt helemaal niks geblokkeerd. Nada niks noppes. Dit was wel erg verdacht vondt mijn begeleidster dus dat hebben we vandaag eens doorgesproken en ja we weten hoe het komt. Dat is al vaak heel wat in een onderzoek.. Maar dan hoef je er nog niet blij mee te zijn.. We (voornamelijk de Chinees) heeft in week 1 -het aller aller aller aller aller eerste experiment- de verkeerde plaat gebruikt. Waardoor ik dus helemaal niet met mijn targets aan het werk was maar met 3 totaal andere targets.. Geen wonder dat er niks geblokkeerd was.. Dus ik 's middags uitgeplozen wat ik in hemelsnaam aan het blokkeren was.. 3 targets die op geen enkele maar dan ook echt geen enkele manier toepassing hebben op mijn project. Oftewel ik moet weer helemaal op nieuw beginnen. Alles-echt al het werk wat ik nu heb gedaan- is voor niks geweest. Tja dat is vervelend, maar verder ook niks aan te doen nu. Buiten het feit dat ik dus absoluut niet meer met die Chinees ga werken, ik doe het liever zelf fout dan dat ik haar aan mijn spullen laat komen. Tja dus 's middags maar de goede plaat gepakt en hier mee aan de slag gegaan. Over een maand moet ik dan mijn cellen klaar hebben, dan kan ik nog een halve maand tot maand experimenten doen en dan is het op. We zien wel hoe ver we komen! Daar kan ik me heel druk en heel boos om maken-maar dat kan ik ook net zo goed niet doen, schiet er toch niks mee op! Kop thee en een half uurtje zelfmedelijden en dan weer gewoon doorjassen. Vandaag zat er ook iets wel mee! We hadden van mijn Landlady Jane een bon gekregen voor te eten, die moest voor 30 april opgemaakt worden en dat zou ze zelf toch niet doen. Dus daar hadden wij maar mooi gebruik van gemaakt. Stonden we buiten te kijken naar de menu kaart die maar erg klein was en ik de helft van de dingen die erop stonden niet kenden.. Toen dacht ik wel: oh oh dit wordt wat.. Eenmaal binnen hadden we geluk, er werd 's avonds een verjaarsdagsfeestje georganiseerd dus er was een kok in huis, die was namelijk normaal alleen van donderdag tot vrijdag daar. Na lang denken hadden we toch allemaal iets kunnen kiezen van de beperkte kaart. Maar man oh man wat was het goed! Ik kon in het Engels die onbekende producten niet allemaal verstaan maar pffj dat hoefde ook echt niet. Echt zo goed krijg je het eten niet vaak! Heerlijk heerlijk heerlijk. De prijs was iets minder, maar goed daarvoor zijn pap en mam hier natuurlijk-haha kunnen we morgen weer gewoon aan de kipschnitzels! Daarna bij mij nog een kop thee gedronken en inmiddels is het weer bedtijd voor mij. Morgen weer een nieuwe dag, nieuwe ronden-nieuwe kansen! Weltruste! Liefs,
Anne