Toronto Highlights!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Anne
04 Mei 2011 | Canada, Toronto
Het aftellen begint zo langzamer hand al, we zitten al onder de honderd dagen! Dat betekent dat ik na deze 2 weken relaxen en verwennerij toch echt echt echt weer heel hard aan het werk moet om toch nog iets op papier te krijgen. Al hoef ik me de komende 2 weken nog niet al te druk te maken, mijn begeleidster is de vorige week vertrokken en komt -hoorde ik vandaag- pas over 2 weken terug. Moet na een vakantie periode altijd weer een beetje rustig op gang komen, haast en spoed is zelden goed! Enfin even terug kijken naar de afgelopen vakantie week, die wederom voornamelijk uit veel lopen eten en drinken bestond. Vooral de laatste 2 activiteiten zijn altijd erg geschikt voor een vakantie. Na het luxe etentje van vorige week dinsdag stond er woensdag gewoon gebakken erpel opt menu. Standaard ook op de woensdag avond ANTM gekeken-tot mijn vaders vreugde natuurlijk. Donderdag waren pap mam en Susan uitgenodigd door Jane om dan bij ons te komen eten. Jane wilde natuurlijk wel weten van wie ik mijn geweldige (tafel)manieren had... We hebben eerst lekker zitten kletsebetse en toen Suus klaar was met werken en ook aanschoof konden we gaan eten. Jane had wederom erg haar best gedaan en zelfs mijn papa, die meestal eerst zorgelijk kijkt en een paar keer met zijn bestek door het eten roert voordat hij het eet-als het hem onbekend is, zijn bordje leeg te laten eten. (Oke dat was volgens mij een gruwelijk kromme zin, maar ik kan er even op dit tijdspunt niks anders van maken!). Helaas stal de kat het hoogtepunt van de avond door even na dat we gegeten hadden en aan de koffie thee zaten de hele gang onder te kitsen. De bruine katte smurrie kwam er volop uit. Dit kwam natuurlijk niet door het feit dat het beest 100 kilo te veel weegt en gruwelijk ongezond is, maar door het feit dat er andere mensen (lees: een man) in huis was. Dat maakt de kat erg nerveus en daar wordt ze dan ziek van.. Zucht. Maar goed wij konden er wel om lachen, zeker nu Jane het op kon ruimen en ik dat niet hoefde te doen (er ligt tapijt in de gang-SUPER FIJN!). Ouders nog snel even slaponline gekeken, ze zouden ook maar iets missen in deze 2 weekjes en daarna lekker naar huis. Vrijdag heb ik samen met Susan een filmpje gepakt. Die heeft de hele week hard moeten werken aan het artikel wat ze gaan publiceren en donderdag avond was de eerste avond van de week dat ze weer avondeten had gehad. Dus het was tijd voor iets leuks! Toen zijn we naar Arthur geweest, een remake van een andere film en we hebben ons kapot gelachen. Echt een super flauwe en heerlijk simpele film! Genieten genieten genieten. De rest van het weekend kon Suus ook niks mee doen want ze moest 'in touch' zijn voor eventuele aanpassingen voor het artikel. Die natuurlijk zondag om 3 uur pas kwamen. Zaterdag was het een mooie dag en zijn pap mam en ik 'eropuit getrokken'. Na een avontuurlijke reis met de metro en de bus waren we bij Rouge park - het grootste park in een stad. Goed ingesmeerd met zonnebrand en de hikeschoenen aan enkele wandelingen gedaan. Niks speciaals te zien, gewoon bomen zonder blad en een rivier. Maar het was lekker om in ieder geval uit de stad te zijn. Sinds ik hier ben ben ik de stad nog niet eens uitgeweest, dus dit was wel eventjes genieten. Plus het is altijd lachen als je mam een kleine 30 keer ziet struikelen (zonder echt te vallen-zo cru ben ik ook weer niet) omdat ze totaal niet kijkt waar ze loopt. Zondag was het 1 mei, de eerste dag dat Black Creek Pioneer Village open was. Een van de eerste dorpjes hier in dit gebied. Dat hebben we ook bekeken en was ook leuk! Ieder huis had zijn verhaaltje en er was van alles te zien en te doen. Wederom wat wijzer geworden dus. Na zo'n wijze dag was het tijd voor een etentje. Ik wilde pap en mam graag meenemen naar een Indisch buffet omdat we dat niet echt kennen in Nederland en ik dat echt heel erg lekker vind. Ik was alleen mijn bijna dood ervaring door een overdosis aan indisch eten van de vorige keer niet vergeten. Dus ik had bedacht het rustig aan te doen en niet meteen al mijn eten te inhaleren. Helaas wilde ik toch ook van alles een beetje wat proeven wat er wederom in resulteerde dat ik het gevoel had te ontploffen. Gelukkig moesten we nog een eindje omhoog lopen naar pap en mams appartement dus toen zakte het wat, een boertje voelde in ieder geval niet meer als een hartinfarct! Maandag had ik een dagje vrijgenomen en 's ochtends natuurlijk bagger weer. Natuurlijk ook de dag dat we naar de Niagra Falls gingen. Om 8 uur 's ochtends moesten we verzamelen en iedereen was er op tijd, met de meest droge touroperater ooit zaten we met een man of 12 in een busje. Hij kende al zijn feitjes uit zijn hoofd en dreunde die als een monotome geschiedenisleraar allemaal op. Hij wist ook te vertellen dat Toronto (de stad dus) een doorsnede heeft van 170 km. Voor degene met een beperkt inlevengsvermogen; dat is van Lierop tot Amsterdam. Het duurde dus ook eventjes voordat we de stad uitwaren. Eenmaal bij Niagra aangekomen regende het nog steeds en was het aardig grauw en mistig, maar desalniettemin hebben we de gigantische watervallen gezien! Qua hoogte zijn ze niet erg indrukwekkend alleen het is zo'n brede (breedste ter wereld) waterval. De kracht en het geluid van dat water is ook ongelofelijk, net of er constant een trein voorbij raast. Plus de 'horseshoe-fall', de Canadeese waterval is eigenlijk een grote mistbal. Dit is altijd zo, gewoon door de hoeveelheid water die zo ffkes daar naar beneden klatst. Terwijl de Amerikaanse watervallen dit niet hebben omdat ze ook eerder op rotsen vallen. Na enkele 'ik weet niet of het wat wordt foto's' hebben we binnen een kopje warme chocomel gepakt en daarna nog wat rondgebanjerd en om kwart voor 11 moeste we het busje weer in. De boot die onderaan de waterval vaart was nog niet open omdat het nog te koud was, dus we mochten in een toren die uitkijkt op de watervallen. Maar door de mist konden we vanaf beneden de toren niet zien, laat staan van boven de waterval. Dus hier zouden we later terug komen als het wat zou opklaren. Toen doorgereden naar Niagra On The Lake, een toeristisch plaatsje met voornamelijk veel winkeltjes. Hier maar gelunched en om 10 voor 1 moesten we van de chauff weer terug zijn. Het volgende item op de to-do-list was een winery. Door de warme zomers en koude winters hebben ze hier 2 soorten wijn. Gewone wijn rood, wit en rose en ijswijn. Wijn die gemaakt wordt van bevroren druiven. Bij de winery mochten we 2 soorten gewone wijn proeven, een witte en een rode en daarna nog een witte en een rode ijswijn. Deze was zo zoet als ranja, maar ik vond die toch wel lekker. Mam had mij een fles gegeven, voor als je er eventjes doorheen zit.. Haha bedankt mam! Dat komt goed die fles gaat op en daar ga ik echt van genieten :D! Inmiddels was het wat opgeklaard en zijn we terug gereden naar de uitkijk toren. Hier hebben we nog wat kiekjes geschoten en van het uitzicht genoten. Om 4 uur weer thuis van de rit, nog een doos koekjes meegekregen van de chauff en verder een rustig avondje gehad. Heerlijk zo'n dagje en daardoor nog vervelender als dinsdagochtend de wekker weer gaat. Ook dat hoort erbij, hopelijk halverwege volgende week de eerste resultaten die binnen komen. Met die chinees ga ik niet meer werken. De labmanager doet mij vanaf nu af aan helpen daar waar dat nodig is.Voor mij een hele opluchting en dan heb ik dadelijk ook echt data waarmee ik iets kan! Vandaag stond CN-tower op het programma. Helaas door het belabberde weer hebben we dat af moeten bellen. Pap en mam gaan misschien morgen vroeg nog en anders niet, heeft geen zin om in een drie tot vierhonder meter hoge toren te gaan zitten als je alleen maar mist/wolken en regen ziet. Toen hebben we maar ergens anders iet gegeten samen met Susan. Net nog een lekker kopje thee gedronken en dat was ons laatste avondje alweer samen. Morgen nog lunchen en dan vertrekken ze weer-hopelijk naar wat beter weer! Ik heb -zoals jullie hopelijk hebben kunnen lezen- heel erg genoten van de tijd dat ze hier waren en nu is het weer tijd voor mij om weer hard aan het werk te gaan! Weltruste! Liefs,
Anne
P.s. voor alle mensen die nog gemaild hebben, super bedankt! Vindt dat echt fijn/lief/leuk en er komt snel een reactie terug, heb het alleen afgelopen dagen te druk gehad-sorry!