Murphy kan mijn rug op!

Zo ik ga proberen, binnen het uur een verhaaltje op de site te knallen, want over een klein uur kan ik mijn blot uit de blockbuffer halen, knippen en in de primary antibody solution doen. Veel belangrijker, daarna kan ik naar huis! Dus dit moet eventjes vlug vlug tussendoor.
Inmiddels 2 weken geleden sinds het laatste verhaaltje, sindsdien niet super veel veranderd.. De door-de-weeks-dagen heb ik niets anders gedaan als, gewerkt, gegeten en geslapen in min of meer willekeurige volgorde. Niet afgelopen, maar vorige week zaterdag ben ik heel eventjes in het lab geweest. Daarna hadden we een bbq bij Stephen -de labmanager- met enkele studenten. Hier super lekker gegeten en ontspannen. Het was voor een etentje nog redelijk laat geworden, maar het was gezellig! De dag daarna helaas in het lab gespendeerd. Samen met Stephen zijn we aan mijn samples begonnen, 11 uur later zijn we naar huis gegaan. Omdat we dit keer naar een 'maatje groter' systeem gingen duurde het allemaal wat langer. Maar dit gaf ons tegelijkertijd ook de kans om een uitgebreide lunch te doen. Dus toen zijn we naar Chinatown geweest voor Dim Sum. Naa ik heb mijn ogen uitgekeken. Zo iets had ik nog nooit meegemaakt! Je gaat dan aan een gewone tafel zitten en krijgt een soort bingo kaartje. Dan lopen er mensen rond met karren en daarop staat dan eten. Die chinezen roepen dan kei hard wat ze op hun karretje hebben, en er lopen ongeveer 5 van die chinezen rond. Daarbij roept iedereen aan de tafel wanneer ze iets willen hebben. Het is dus een gruwelijke herrie, plus het was allemaal in het chinees, dus ik wist begod niet wat ze allemaal hadden. Daarbij kwamen uit enkele schaaltjes kippenpootjes, en dan bedoel ik niet de drumsticks.. Stephen kan gelukkig wat chinees en doet dit wel vaker dus die bestelde van allerlei kleine hapjes, deze heb ik maar braaf opgegeten. Het meeste smaakte echt heel goed, een enkel ding was ik wat minder kapot van.. Al moet ik zeggen als het er super ranzig uit ziet, dan kan ik het ook viezer vinden dan dat het echt is.. Snapte. Ik heb mijn ogen daar dus uit zitten kijken, ja een hele ervaring rijker. Daarna terug naar het lab en rond een uur of 8 toen we eindelijk klaar waren nog maar wat pizza en pasta gehad met een biertje, dat hadden we na een harde dag werken wel verdiend! Die week erna dus niks anders gedaan dan gewerkt. Met zelf gemaakte ingevroren soep, een magnetron maaltijdje en bekertje yoghurt naar het werk en daar achter de computer gegeten. Gelukkig begint het zich af te betalen, ik begin resultaten bij elkaar te sprokelen, en het ziet er allemaal 'geloofwaardig uit' zitten dus geen hele gekke dingen bij. (niks te herhalen/overdoen dus :D!. Vrijdag waren mijn hersens voort 'numb'. Je kent dat gevoel wel als je voet slaapt, nou dat had ik dus met mijn hersens. Lekker om half 5 vertrokken en gebadderd. 'S avonds hadden we een feestje. Een meisje had via het werk een gratis overnachting in een hotel gekregen. Dat werd dus gevierd met een hotel party en bar-afterparty. Dat meisje kenne we weer via Kaitlyn, die verjaardag van 2 weken geleden. Deze hotelkamer was wat krapper en verschrikkelijk warm. Een goede avond gehad, zelf wat sapjes meegenomen en flink staan te auwehoeren met verschillende mensen. Tegen 10-en vond ik het eigenlijk wel mooi geweest en was wel klaar om naar de kroeg te gaan. Buiten het feit om dat we al een geluidsoverlast klacht aan de broek hadden hangen en de kamer voort begon te ruiken naar zweet. Een uur later werden we dan ook gewoon de kamer uitgezet omdat er te veel klachten waren gekomen. Toen begon de ellende -weet ik meteen weer waarom ik niet met die tut dames op kan schieten- toen hebben we serieus een uur buiten gestaan om te beslissen waar we naartoe zouden gaan. Uiteindelijk natuurlijk 3 deuren verdop in een Irish pub beland, dit hadden Susan en ik toch ook al snel bekeken en zijn we lekker naar huis gegaan. Zaterdag vlug even in het lab geweest en daarna hadden we wederom een etentje bij Stephen. Dit was Susan dur laatste weekend hier dus dat moest gevierd worden. In de metro naar stephen kwam natuurlijk iemand bij ons staan die 'niet helemaal goed was'. Natuurlijk begon die ook nog tegen ons te praten. Dus we hebben het een 20 minuten lang op een zwijgen gezet. Blijkt wel weer dat lab-mensen totaal niet om kunnen gaan met mensen die niet helemaal goed zijn.. haha ach ja ieder zijn ding. Bij stephen wederom erg lekker gegeten! De zondag erna NIET naar het werk geweest, de hele dag wel gewerkt maar dat maakt niet uit, ik ben fysiek thuis gebleven. Ook geweigerd om mezelf aan te kleden en de hele dag in mijn pyama rond gelopen-heerlijk! Gister was ik niet al te laat thuis, dus heb ik een setje koekjes gebakken, als ontspanning en om te vieren dat er toch wat dingen goed aan het gaan zijn -afkloppen-! Oh ja en ze gaan niet alle maar sommige van mijn cellen gebruiken om te injecteren in muizen. Deze krijgen dan tumouren en dan gaan ze kijken of deze er anders uitzien / zich anders gedragen dan normale cellen. Oftewel van cellen in een fles gaan we naar het eerste in vivo model. Helaas zal ik weg zijn voordat de resultaten hiervan binnnen zijn, maar hoe dan ook. Als ze hier ooit iets over publiceren kom ik er ook op te staan, want ik heb de cellen gemaakt en gevalideerd :D! Vandaag heeft Susan haar verslag ingeleverd, ze is nu zo ongeveer klaar! Tijdens de lunch heeft ze nog een presentatie gegeven en ze zal nog een poster moeten maken en die in Maastricht moeten verdedigen. Maar inmiddels zit ze in het vliegtuig naar Vancouver. Die gaat er lekker een paar daagjes tussenuit, heeft ze ook helemaal verdiend, maar ik mis haar nu al hier! Haha, maandag komt ze nog terug en donderdag vertrekt ze dan naar Berlijn. Vandaag nog wel een Susi lunch gehad om het te vieren en dat was het dan verder. Net mijn boterhammen en manderijntje maar opgegeten, zo dadelijk nog wat doen en dan lekker naar bed.
Kijk toch weer een heel verhaal getyped en binnen een uur 'werk' gebleven!
Liefs,
Anne